Staszek Burski

Stanisław jest przedszkolakiem i chociaż z powodu infekcji albo „przedszczepiennej kwarantanny” w przedszkolu, póki co, bardziej bywa niż regularnie do niego chodzi to jednak wkroczyliśmy już na kręty i wyboisty szlak z napisem „system edukacyjny”. Oczywiście jesteśmy dopiero na samym początku tej drogi, ale już mamy komu dziękować i składać życzenia w Dniu Nauczyciela! Ktoś,

Za oknem szaro, a do tego wieje i leje. Pogoda nie zachęca do spacerów, ba -nie zachęca do niczego (może poza spaniem), ale Stanisław na brak energii nie narzeka. Naprawdę trudno jest wymyśleć Mu jakieś zajęcie, które zajmie go na dłuższą chwilę; układanie puzzli (nadal nie), zabawy plastyczne i czytanie książeczek (już nie) Go nie

Dziś po raz trzeci, tym razem z Ciocią Małgosią, Wujkiem Arkiem i Tatianką, uczciliśmy moje 3.urodziny. Odwiedziny Gości, super prezent i oczywiście dmuchanie świeczek na torcie to jest to, co bardzo mi się podobało, ale tak bardzo tęsknie za dziećmi, że dziś najważniejsze było to, że mogłem się spotkać i pobawić się z Kuzynką Tatianką

Mimo już ponad tygodniowego pauzowania w przedszkolu i codziennych inhalacji, do których Staszek już się nawet przyzwyczaił nie mogę powiedzieć, że w 100% wracamy do zdrowia 🙁 Zdaje się, że jakiś dziwny wirus (chyba, że to alergia?) Staszka dopadł i trzyma – na szczęście bez gorączki, przy ogólnym dobrym samopoczuciu, aktywności i apetycie. Po inhakacjach

​Po półtora tygodnia chodzenia do przedszkola znów pauzujemy. Siedzimy w domu, inhalacjami wyganiamy wydzielinę z oskrzeli, która spowodowała intensywny kaszel i trzymamy kciuki żeby z tego kaszlu nie rozwinęło się nic poważniejszego… Póki co (odpukać w niemalowane!)  Staś jest w całkiem dobrej formie – co prawda znacznie gorzej śpi bo kaszel Mu przeszkadza i ma

Chociaż rano Staś stwierdza: „Nie jedziemy fordem do ekola. Jest niedziela”; chociaż wymyśla tysiąc powodów by przynajmniej opóźnić wyjście z domu; chociaż całą drogę jest naburmuszony i rozczarowany faktem, że jednak do przedszkola jedziemy to gdy w przedszkolu wita Go Ciocia Marta cała złość mija i nawet jedna łezka nie zakręciła się w oku naszego

Pierwszy jesienny weekend zachęcał do spacerów, bo chociaż kończy się wrzesień to gdy w południe zaświeci słońce czuć jeszcze lato. Trzeba łapać te ostatnie słoneczne promienie, nacieszyć się nimi tak, by starczyło na kolejne szaro-bure miesiące.  W sobotę zabraliśmy Staszka do Arturówka i Łagiewnik. Długo spacerowaliśmy po lesie, a Staś z bliska podglądał przyrodę i

​Trzecie urodziny Stasia (z tradycyjnym tortem i dmuchaniem świeczek) świętowaliśmy rodzinnie już kilka dni temu, ale tak naprawdę dopiero dziś Stanisław może dumnie powiedzieć „mama, tata mam trzy lata!!!” Trzy lata…jak to szybko minęło… Trzy lata temu niespodziewanie zostaliśmy przerażonymi rodzicami maleńkiego wcześniaka (Staszek miał być bożonarodzeniowym prezentem, ale przyszedł na świat w pierwszym dniu

Chociaż niezbyt chętnie wychodziłem dziś rano z domu, a całą drogę do przedszkola byłem raz smutny a raz obrażony na Mamę i Tatę to jednak w przedszkolu dziś ani razu nie płakałem!!! Przy wejściu do przedszkola spotkaliśmy Zosię i Lenkę -przy Dziewczynach nie wypadało mi przecież płakać – a poza tym czekała już na mnie

Chyba polubiliśmy przedszkole, a przynajmniej jesteśmy na dobrej drodze do oswojenia i przedszkola i naszej nowej codzienności. Co prawda rano, przy wejściu do przedszkola jeszcze jest płacz (na szczęście krótkotrwały i po kilku minutach Staś już bawi się z Dziećmi), ale o 13 gdy przychodzę po Stasia widzę uśmiechnięte, rozbiegane, wesołe Dziecko, które na dodatek