21.09.2016 Przedszkole, dzień piąty
Jedna mądra i bardziej doświadczona Mama powiedziała mi kiedyś, że aby stwierdzić co dziecko myśli o swoim przedszkolu trzeba patrzeć na to, jak się zachowuje i w jakim jest nastroju, gdy z przedszkola wychodzi a nie jak do przedszkola idzie… Przypomniałam sobie dziś te słowa, bo bardzo pasują do dzisiejszego dnia, a poza tym bardzo, bardzo chcę wierzyć, że naprawdę tak właśnie jest.
Mamy dziś za sobą pierwszy ciężki poranek, bo po raz pierwszy Staszek tak wyraźnie zakomunikował nam, że nie chce iść do przedszkola. Zdaje się, że zaciekawienie i zachwyt przedszkolem i dziećmi minęły i Staś już jak tylko podjechaliśmy pod przedszkole zaczął krzyczeć „nie chce tutaj być”. Potem była jeszcze próba ucieczki i głośny płacz gdy Pani, prawie siłą, przejmowała Staszka z ramion Taty w swoje ręce… Ech, przy Staszku zgrywam twardzielkę, ale prawda jest taka, że całą drogę do domu przepłakałam i całym swoim rozsądkiem walczyłam sama ze sobą by natychmiast pod przedszkole nie wrócić, by nie zabrać Staszka do domu albo przynajmniej nie zajrzeć przez okno i sprawdzić czy z Nim wszystko w porządku, czy dał się uspokoić i czy nie płacze … Na szczęście w ciągu dnia nastrój Staszka w przedszkolu wyraźnie się poprawił – bawił się z dziećmi, rysował, jadł (dziś nawet coś więcej niż suchy chleb! Na śniadanie zjadł chałeczkę z miodem i popijał kakao i jeszcze mówił, że to dobre!), a nawet Cioci Marcie udało się Go namówić na zrobienie siku do kibelka. Gdy przyszłam Go odebrać był uśmiechnięty od ucha do ucha, rozbiegany i rozgadany („o moja mama Dorota przyszła”), a na pożegnanie Ciocia Marta usłyszała „do widzenia, do jutra”. Ciocia Marta jest ulubioną Ciocią Stasia i myślę sobie, że Jej poczucie humoru, Jej konsekwencja, Jej spokój trafiają do Stasia.
Bardzo bym chciała żeby jutrzejszy poranek był spokojniejszy, żeby Staszek nie walczył z nami przy przyprowadzaniu do przedszkola, żeby nie płakał albo przynajmniej żebym ja reagowała na ten Jego płacz spokojniej, bez takich emocji i takiego stresu. Staś musi się przyzwyczaić do przedszkola, a ja do tego, że On jest już dużym chłopcem, że w grupie rówieśników da sobie radę, że nie dzieje Mu się żadna krzywda, że domowe zacisze i domowe aktywności – choć znane i bezpieczne – to za mało by Staś mógł się rozwijać. Strasznie trudny ten tegoroczny wrzesień… Aklimatyzacja w przedszkolu jest wyzwaniem nie tylko dla dzieci, ale też dla mam i pań przedszkolanek, które robią co mogą by ogarnąć rozhisteryzowane dzieciaki i ich spanikowane mamusie 😉
Śniadanie
Rysowanie
I ulubiona Ciocia Marta z chłopakami – zdaje się, że nie tylko dla Staszka to jest ulubiona Ciocia 😉
About Author
Mama Stasia
Z wykształcenia socjolog, z zawodu socjolog medycyny, pracownik naukowo-dydaktyczny. Z konieczności ale i z wyboru karierę naukową dwa lata temu zamieniła na etat mamy, a pisanie doktoratu zastąpiła pisaniem wirtualnego pamiętnika o byciu mamą Wcześniaka Staszka (stas.burski.pl). Staszek przyszedł na świat w 28 tygodniu ciąży (ważąc i mierząc zaledwie 1250g i 41 cm). Dziś biega, skacze, zaczyna mówić, jest zdrowym pięciolatkiem, radością i dumą mamy i taty i nadzieją dla wszystkich Rodziców Wcześniaków, że można wyrosnąć z wcześniactwa!
Comments
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Dorotko, wiem że jest bardzo trudno, ale nie zapominaj że w tym trudzie wspiera Cię najlepsze przedszkole. Oddałaś Stasia w dobre ręce. Trzymajcie się.