Autor: Mama Stasia

Dziś popołudniu Stanisław pierwszy raz usiadł na fotelu w gabinecie dentystycznym. Pierwsza wizyta u stomatologa za nami,  było sympatycznie i bezstresowo. Pani doktor Filipińska swoim super podejściem sprawiła, że Staś w ogóle otworzył buzię – co już jest sukcesem! Sukces numer dwa to to, że Staszek siedział dość spokojnie na fotelu. I wreszcie najważniejsze –

Możecie się śmiać i mówić, że nie ma się czym chwalić bo w końcu Staszek ma 25 mcy więc czas najwyższy – wiem o tym dlatego tym bardziej chwalę Staszka, bo dla mnie to po prostu święto i powód do radości i dumy 🙂 Po raz pierwszy Staś zjadł z apetytem całą miseczkę domowego rosołu

Ostatnie dni października, a za oknem piękna, złota polska jesień. Hura – możemy ze Stasiem znów chodzić na długie spacery do parku i cieszyć oczy pięknem jesieni 🙂 Tak naprawdę to oczy cieszy Mama, bo Staś swoim zwyczajem ucina sobie poobiednią drzemkę. On słodka śpi, a ja zachwycam się słońcem, błękitnym niebem, ciepłym wiatrem, kolorowymi

Po zabawach plastycznych, „czytaniu” książeczek, fascynacji grającymi zabawkami przyszedł czas na nowy rodzaj zabaw – Staś zaczyna się wcielać w różne role – kucharza, fryzjera, lekarza i pacjenta, a pomagają Mu w tym gotowe akcesoria 🙂 Oczywiście skupienie uwagi przy tych zabawach trwa tylko parę minut, po których Staszek zaczyna się nudzić, ale już samo

Po raz drugi byliśmy dziś ze Stasiem u immunologa. Prof. Paśnik zbadał Stasia i przeanalizował ostatnie wyniki – ogólnie mówiąc jest dobrze! Leczenie immunotrofiną chyba zadziałało bo IgG jest już w granicach normy. Za to bardziej szczegółowe parametry opisujące odporność (limfocyty CD) są albo poniżej albo powyżej normy, ale tym, póki co – jak mówił

Dziś Staś kończy 25.miesięcy 🙂 Oj „starzeje” nam się Synek 😉 Z jednej strony dzień Jego przyjścia na świat i dramatyczne okoliczności towarzyszące temu zdarzeniu wciąż są w pamięci i wciąż budzą emocje, ale z drugiej strony wydają się już bardzo odległe i dziś już trudno sobie przypomnieć i wyobrazić to, jaki był meleńki i

Rodzice dzieci, które przyszły na świat zbyt wcześniej zmagają się z wieloma trudnościami. Są zwykle zaskoczeni i przerażeni nową sytuacją, tym, że zbyt szybko stali się rodzicami i że nic nie wygląda tak, jak to sobie wymarzyli i zaplanowali. Zamiast tulenia w ramionach ślicznego, pulchnego noworodka jest pustka, strach i maleństwo otoczone szpitalną aparaturą, którego

Od samego początku bycie rodzicem jest wielką lekcją pokory i cierpliwości, jest codziennym ćwiczeniem z czekania… Najpierw z nadzieją, a czasem i z niepokojem czekamy na drugą kreskę na teście ciążowym, później na powiększający się brzuszek i pierwsze ruchy dziecka. Czekamy na cud narodzin i wszystkie inne, mniejsze lub większe, cuda, których doświadczamy jako rodzice.

Mama mówi, że ja i Tata jesteśmy dzielne chłopaki! I że mój Tata jest super tatą (też mi nowina, ja wiem to już od co najmniej dwóch lat…)! Wczoraj Mama musiała pójść na zajęcia (bo plan dawno ułożony, bo studentek nie dało się już odwołać, a wykładu przełożyć na inny termin), a my z Tatą

Wiele osób pyta mnie, jako mamy wczesnego wcześniaka i osobę, która zachęcała do oglądania tego dokumentu co myślę o serialu „Moje 600 gram szczęścia”… Cóż, bez urazy dla Twórców i Bohaterów tej produkcji – serial mnie rozczarował, za mało w nim „cukru w cukrze” czyli rzeczywistych problemów wcześniaków, za dużo życia prywatnego bohaterów i skupiania