Autor: Mama Stasia

Jedna ze znajomych, spodziewająca się dziecka powiedziała, że chyba ma jakieś uczulenie bo swędzą ją dłonie… Pewnie większość z Was doradziłaby jej wypicie wapna, niektórzy kazaliby jej zmienić mydło, balsam czy środki piorące; ci bardziej zapobiegliwi i ostrożni – pójście do lekarza; ja radziłabym jej jak najszybciej jechać na izbę przyjęć szpitala ginekologiczo-położniczego… Chyba nigdy

Październik to dla mnie wyjątkowy miesiąc bo choć staram się żyć tu i teraz to jednak myśli co rusz wracają do październikowych dni sprzed dwóch lat… Wtedy nie było czasu ani na refleksje ani tym bardziej na ich opisywanie. Emocje, jakich doświadczaliśmy, huśtawka uczuć (od wielkiej radości z powodu każdego samodzielnego oddechu, każdego grama przybranego

Po ostatnim wpisie na stronie pojawiło się kilka cennych komentarzy, a wśród nich jedno otwarte pytanie o to, co mi dało macierzyństwo. Pytanie na tyle ważne, że skłoniło do kolejnych refleksji… Jestem mamą Wcześniaka więc moje macierzyństwo przyszło zbyt szybko, niespodziewanie (w 28 tygodniu ciąży) i na początku więcej było w nim stresu, lęku i

O „wzlotach” pisałam już wielokrotnie więc dziś przyszedł czas na „upadki”… Pozwólcie, że dziś sobie trochę „pokrzyczę” (ponarzekam, pomarudzę), a od jutra znów będę na 200% „cieszyć się jazdą”… Choć tak naprawdę to przecież nawet gdy marudzę i narzekam  nie przestaję się cieszyć ani na chwilę tą „jazdą” jaką jest macierzyństwo. Po prostu chciałabym być

Październik przywitał nas zimnymi nocami i słonecznymi dniami Mogliśmy dziś ze Stasiem pójść na spacer i cieszyć się jesienią. Było wesoło – tylko u Małego Człowieka dwa kolorowe, jesienne liście mogą wzbudzić ciekawość i radość Oby ładna pogoda utrzymała się jak najdłużej bo gdy wieje i leje siedzimy w domu, a wtedy Stasia

Ostatnio coraz więcej (i dobrze!) mówi się o wcześniakch. W telewizji oglądam serial dokumentalny „Moje 600 gram szczęścia” i wracają wspomnienia,  wzruszenie i emocje prawie tak silne jak przed dwoma laty… Wtedy płakałam w nocy, bo na oddziale u Stasia trzeba było być dzielnym i mówić temu małemu Człowiekowi w inkubatorku, że wszystko będzie dobrze

Dziś o 19:57 Stanisław Wojciech Burski skończył dwa latka. Miał być grudniowym prezentem, a pojawił się na świecie w pierwszym dniu jesieni… To już dwa lata. Trudno uwierzyć, że minęły tak szybko, choć z drugiej strony nie pamiętam już jak wyglądało moje życie przed pojawieniem się Stasia na świecie (coś mi świta, że życie toczyło

Infekcja (na szczęście nie bardzo uciążliwa) nie pozwala nam wychodzić na dwór więc kreatywne zabawy w domu są jak najbardziej wskazane. Dziś rodzinnie testowaliśmy jeden z urodzinowych prezentów – piasek kinetyczny. Fajna zabawa, przynajmniej do momentu, w którym znudziło się Stasiowi robienie babek i przesypywanie piasku z rączki do rączki i postanowił nim porzucać po

Sezon długich spacerów i szaleństw na placu zabaw zamykamy i otwieramy sezon infekcyjny Przedwczoraj zdrowy jak rybka, wczoraj od południa zasmarkany, a w nocy temperatura, kaszel i katar. Wizyta Lekarza obaliła teorię, że „idą zęby” – piątek nie widać – jakiś wirus dopadł Stasia. Znów trzeba walczyć o każdą sekundę przy inhalatorze, na siłę

Za chwilę mam urodziny drugie będę więc prawie w „starszaków klubie”. Już dziś miałem tort z dwoma świeczkami i baloniki wiszące parami. Cieszyłem się bardzo z prezentów wszystkich i z obecności wszystkich moich bliskich, którzy mi kibicują od dnia narodzin i bardzo chcą mnie nagrodzić za to, że jestem dzielny i zdrowy, duży, silny, sprytny